سلام دوستان،این یه درد و دل هست.این مطلب چیزایی هست که اطرافم دیدمو داره آزارم میده.من نه روانشانسم نه مشاور خونواده و نه خودم درگیر این چیزا بودم.عشق!!!.به خدا ساده نیست.همه فک میکنن عاشقن ولی حتی تعریف عشق رو نمیدونن یا به قول من دچار توهم عشق شدن.ما آدما در به در دنبال پیدا کردن پاسخ مناسب برای نیاز های خودمون هستیم.نیاز به داشتن یک هم دل که بشه باهاش همراه بود، یکی از مهم ترین نیاز هاست.وقتی اول ابتدایی رفتیم رو صندلی نشستیم دوستی نداشتیم ولی وقتی از همون صندلی بلند میشدیم دیگه با بغل دستیم دوست بودیم و این طبیعیه،این اتفاق تو همه ی دوران های تحصیلی و غیر تحصیلی تکرار شد.تا اینکه دانشگاه فرا میرسه!.و چه صد حیف که طبق یک قانون واقعا مسخره توی تمام تحصیل قبل از دانشگاه دختر و پسر جداگونه درس میخوندند.همین دختر و پسر وقتی که میرسن دانشگاه تو یه فضای جدید قرار میگیرن،دیگه اون بقل دستیه مثل کلاس اول اسمش جواد نیست با یکم مو دور لبشو ابروهای به هم پیوسته!.یه دختره که با جواد خیلی فرق میکنه! طبق همون عادت قبلی دوستی بین دختر و پسر شکل میگیره.اما اینجاست که ماجرا شروع میشه.دوستی با جنس مخالف حسی متفاوت نسبت به دوستی با جواد داره.حسی که نمیدونیم اسمش چیه و بد قضیه اونجاست که اسم این حس ناشناخته رو عشق میزاریم.دختر و پسر عزیز شما لزوم بر اینکه نیاز های عاطفی هم دیگرو میتونید برطرف کنید عاشق هم نیستید!.درد بزرگ جامعه ی ماست که جنس مخالف رو تا قبل از دانشگاه لولو نشون میده که میخواد مارو بخوره!.اما میشه به همون زیبایی که دختر و پسر کوچولو تو مهد کودک کنار هم نقاشی میکشن،و به همون مقدار عادی توی کلاس پنجم هم کنار هم باشن،همدیگرو هم نمیخورن!.این قضیه ی تحصیل جداگونه،توی دانشگاه خیلی ها رو ناخواسته دچار ((توهم عشق)) میکنه.توهم عشق آدم رو بدبخت میکنه.
دختر و پسر گلی که بعد 3 روز دوستی همدیگرو خانمی و آقایی صدا میکنید!!.این خانمی و آقایی گفتن شما معنیش عشق نیست.اما چیزی که قطعیه اینه که بخش زیادی از همین رابطه ها هم واقعا عشق هست و دیگه توهم عشق نیست.به خودتون نگاه کنید!ببینید واقعا عاشق همید یا توهم عشق دارین؟اگه 4 ساله باهم دوستین و هنوز همدیگرو خانومی و آقایی صدا میکنید اسمش رو نزارید خیلی عاشق همیم! این یعنی هنوز خیلی بچه هستین! بعد 4 سال رابطه ای که از روی عشق باشه دیگه خانم قصه و آقای قصه با اسم همدیگرو صدا میکنن.اما صد حیف که توهم عشق هم اونقدر شیرین هست که وقتی دختر و پسر ها بهش پی میبرن قبول نمیکنن که اسمش عشق نیست!.وارد بازی شدن و جرات تموم کردنش رو ندارن،من خودم دانشجوی ترم 4 کارشناسی نرم افزار هستم و قصد نصیحت کردن رو ندارم.اما وقتی جامعه و کمی رک تر دولت ما اینقدر عقب موندست((اگه انداختنم تو گونی حلالم کند)) این ما هستیم که باید عاقل باشیم.دختر و پسری که میرن درس بخونن به خودشون میان و میبینن دارن زندگیه همو میفروشن تا برای هم کادو بخرن! و کمی که بیشتر نگاه میکنن دیگه هدفی جز خوشحال کردن هم ندارن،هیچ هدفی حتی درآمد و درس میشه حرف که با عمل خیلی فرق میکنه.و باز هم که بیشتر نگاه میکنن آینده ی روشنی برای زندگی خودشون نمیبینن!.حالا این عشق بود یا خراب کردن آینده؟عشق بود یا توهم عشق؟ قضاوت با شما.
سربلند و پیروز باشید
شایان پرسا-1 فروردین 1396